Ngôn ngữ là phương tiện giao tiếp q

Ngôn ngữ là phương tiện giao tiếp quan trọng nhất của con người. Nhưng ngôn ngữ là
cái gì đó rất trừu tượng. Trong thực tiễn của hoạt động giao tiếp bằng ngôn ngữ, cái mà các
nhân vật tham gia vào hoạt động giao tiếp - người nói và người nghe - có thể tri giác được
bằng thính giác không phải là cái gì trừu tượng, vô hình mà phải là một cái rất cụ thể. Cụ
thể đến mức khi vắng mặt các nhân vật giao tiếp nhưng nhờ thường xuyên tiếp xúc với cái
âm thanh cụ thể ấy, quen với nó mà ta có ấn tượng về nó, ghi nhớ và khắc sâu nên ta có thể
nhận ra được cái âm thamh cụ thể ấy là tiếng nói của ai? Người ấy thuộc vùng phương ngữ
nào? Giọng nói ấy có sức truyền cảm và tác động đến người nghe như thế nào?,… Như vậy,
phương tiện giao tiếp ngôn ngữ tồn tại dưới hai dạng

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาเป็นหมายสำคัญของการสื่อสาร แต่เป็นภาษา สิ่งที่เป็นนามธรรมมากขึ้น ในการปฏิบัติกิจกรรมการสื่อสารในภาษาที่ ตัวละครมีส่วนร่วมในกิจกรรมการสื่อสารลำโพงและการฟังสามารถรับรู้ได้ โดยการฟัง ขาดทุนไม่ได้นามธรรม มองไม่เห็นซึ่งเป็นแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือ เท่าที่เมื่อขาดตัวละครสื่อสารแต่ขอบคุณที่ติดต่อเป็นประจำกับการ เฉพาะเสียง คุ้นเคยกับมันว่า ผมมีความประทับใจของมัน การจดจำ และการแกะสลักเพื่อให้เราสามารถ รับรู้เฉพาะ thamh เสียงเป็นเสียงของคน ภาษาของเธอกรม จะอย่างไร เสียงของเธอมีผลการฟัง?, ... เช่นนี้ การสื่อสารภาษามีอยู่ในสองรูปแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาเป็นวิธีที่สำคัญในการติดต่อสื่อสารของผู้คน แต่ภาษาเป็น
สิ่งที่เป็นนามธรรมมาก ในการดำเนินการในทางปฏิบัติของการสื่อสารในภาษาซึ่ง
ตัวละครที่มีส่วนร่วมในการสื่อสารที่ใช้งาน - ลำโพงและฟัง - มันอาจจะถูกมองว่าจะเป็น
โดยการฟังไม่ได้เป็นสิ่งที่เป็นนามธรรมที่ไม่มีตัวตน เป็นอย่างมากโดยเฉพาะอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยเฉพาะ
ในขอบเขตการขาดการสื่อสารของตัวละคร แต่ต้องขอบคุณการสัมผัสอย่างสม่ำเสมอเพื่อที่
เฉพาะเสียงมันได้ใช้มันที่เรามีความประทับใจเกี่ยวกับเรื่องนี้จำได้และย้ำเพื่อให้เราสามารถ
รับรู้ เขาทำหน้าที่เฉพาะเสียงเป็นเสียงของใครบางคน? เขาภาษาโซน
หรือยัง เสียงของเธอมีความรู้สึกและมีผลต่อผู้ฟังเหมือน ?, ... ดังนั้น
ความหมายของภาษาการสื่อสารที่มีอยู่ในสองรูปแบบ