Thiếu âm cuối là lỗi phổ biến nhất

Thiếu âm cuối là lỗi phổ biến nhất của người Việt học tiếng Anh. Nhưng nguy hại hơn ở chỗ nhiều người dù biết mình thiếu âm cuối mà vẫn không biết phải sửa như thế nào. Vì vậy, trước khi chia sẻ 1 vài phương pháp rèn luyện, mình xin kể lể một chút dẫn cứ “lịch sử” để hiểu rõ hơn nguồn gốc của lỗi này.

Trong tiếng Việt, một từ chỉ bao gồm một phụ âm và nguyên âm, đây chính là khác biệt lớn nhất so với tiếng Anh, khi một từ có thể chứa nhiều phụ âm. Trong tiếng Việt, từng nguyên âm được đọc rõ nhưng ở phát âm tiếng Anh, phụ âm đóng vai trò chủ đạo còn nguyên âm chỉ được phát âm rõ khi được nhấn trọng âm. Cứ thế, người Việt chúng ta quen với cách nói thiếu phụ âm, và đặc biệt là phụ âm cuối của từ, tức “âm cuối”; trong khi nó lại đóng vai trò cực kỳ quan trọng trong tiếng Anh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขาดการบันทึกข้อผิดพลาดทั่วไปของการเรียนภาษาอังกฤษได้ แต่เป็นอันตรายที่หลายคนว่าทราบว่าขาดหายไปของเสียงสุดท้ายที่ยังไม่ทราบวิธีการแก้ไข ดังนั้น ก่อนใช้กี่วิธีทำงาน โปรดแนะนำเล็กน้อยสำหรับ "ประวัติศาสตร์" เพื่อเข้าใจแหล่งที่มาของข้อผิดพลาดนี้

ในเวียดนาม คำประกอบด้วยพยัญชนะและสระ นี้เป็นความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดเมื่อเทียบกับอังกฤษ เมื่อคำประกอบด้วยพยัญชนะหลาย ในเวียดนาม แต่ละสระจะชัดเจนอ่าน แต่ออกเสียงภาษาอังกฤษ หลักบทบาทกึลเสียงจะออกเสียงเฉพาะเมื่อกดเน้น ดังนั้น เวียดนามที่เราคุ้นเคยว่า พยัญชนะที่หายไป และโดยเฉพาะอย่างยิ่งพยัญชนะของคำ ความหมาย "ล่าสุดเสียง" ในขณะที่มันเล่นมีบทบาทสำคัญมากในภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หายไปการเคลื่อนไหวที่ผ่านมาเป็นความผิดพลาดที่พบมากที่สุดของคนเวียดนามที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ แต่อันตรายมากขึ้นเป็นที่หลายคนขาดเสียงรู้ว่าปลายของคุณและไม่ทราบวิธีการแก้ไข ดังนั้นก่อนที่จะร่วมกันสร้างวินัยบางฉันเล่าเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเองส่งผลให้ "ประวัติ" ให้เข้าใจถึงที่มาของข้อผิดพลาดนี้ในระหว่างเวียดนามรวมทั้งหนึ่งในพยัญชนะและวัสดุ เสียงนี้เป็นความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเมื่อเทียบกับอังกฤษเมื่อคำสามารถมีพยัญชนะมากขึ้น ในเวียตนามแต่ละสระจะถูกอ่านได้อย่างชัดเจน แต่ในการออกเสียงภาษาอังกฤษพยัญชนะยังเล่นสระบทบาทสำคัญเด่นชัดเฉพาะเมื่อเน้นอย่างชัดเจน ดังนั้นเราผู้หญิงคนเวียตนามได้รับใช้เสียงและโดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวอักษรสุดท้ายของคำคือ "จบเชิงลบ"; ในขณะที่มันมีบทบาทสำคัญในการใช้ภาษาอังกฤษ