Sau mười ngày, đã xuất hiện trong v

Sau mười ngày, đã xuất hiện trong vườn những hục hang và vài cái hố sâu hoắm.
Tới ngày thứ mười một, toàn bộ cây cối bắt đầu nói lời giã từ cuộc sống. Cành khô đi, lá rủ xuống và những trái mận quắt lại.
Buổi sáng ra thăm vườn, bàn tay ba thằng Hải cò không còn xoa đầu tôi nữa. Lông mày dựng ngược, tay chỉ ra cổng rào, ông quát lên bằng cái giọng người ta chỉ dùng để quát kẻ cắp:
- Cút!
Mẹ nó nhìn những cành mận tàn héo bằng vẻ mặt còn tàn héo hơn, trông bà vô cùng đau khổ và mất mát. Bà không quát tháo, mà rên lên:
- Ôi , lũ giết người!
Bọn tôi không định trở thành những kẻ sát nhân. Bọn tôi chỉ đi tìm kho báu nhưng có thể vì hăm hở tàn phá khu vườn mà bọn tôi khiến mẹ Hải cò lăn đùng ra chết cũng nên. Ý nghĩ u ám đó làm tôi run lên trong đầu.
Con Tủn và con Tí sún chắc cũng nghĩ như tôi nên trong nháy mắt ba đứa tôi đã biến như khói.
Chỉ có Hải cò là không chạy đi đâu được. Vì nó không biết chạy đi đâu.
Đối với một đứa bé, ngôi nhà rất quan trọng. Một đứa bé sống trong nhà mình cũng tự nhiên và máu thịt như sống trong bản thân mình. Nó không thể chạy khỏi nhà mình, vì điều đó sẽ làm nó đau đớn. Cũng như một con thỏ không thể chạy ra khỏi bộ da của mình.
Chỉ có người lớn mới làm được điều kỳ cục đó. Trong một số trường hợp, bản ngã có thể biến thành tha nhân. Lớn lên, tôi nghe các triết gia kháo nhau như vậy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากสิบวัน ปรากฏในสวนของถ้ำ hục และ hoắm ในหลุมลึกไม่กี่ วันที่ 11 ต้นไม้ทั้งเริ่มกล่าวลากับชีวิต กิ่งไม้แห้ง ใบเหี่ยวเฉา และไปแขนพลัม ตอนเช้าออกไปสวน คนมือสามของ บริษัทมารีนไม่ลูบหัวของฉันอีกต่อไป นัยน์ตาขาว คิ้วมือเพียงรั้วประตู เขาดังขึ้นพร้อมเสียงใช้ในการขโมยโดย: -นกกระทา สาขาของร้ายบ๊วยเหี่ยว โดยยิ่งนิ่งมองแม่ของเธอ เธอมองเศษเหี่ยวแห่งความทุกข์ความสูญเสีย เธอจะไม่ตะโกน เสียงสวดที่ค่า: -โอ้ คุณฆ่าคน เราจะกลายเป็น อันธพาล เรากำลังจะหาสมบัติ แต่สามารถทำลายล้างสวนกระหายเนื่องจากว่า เรากำลังกลิ้งออกหนึ่งทางทะเลแม่กระสานำไปสู่ความตาย ความคิดที่ว่าฝนฉันใช้ค่าในการเริ่มต้น Tủn ปืนเลเซอร์ได้เล็กน้อยยังคิดว่าเป็นผมควรในพริบตา มีสามตัวแปรเช่นควัน นกกระสาทะเลเท่านั้นไม่ไปที่ใดก็ได้ เพราะไม่รู้จะไปที่ไหน สำหรับเด็ก บ้านเป็นสิ่งสำคัญมาก อาศัยอยู่ในบ้านของเขายังเด็กและธรรมชาติเนื้อและเลือดในตัวเองเป็นสด มันไม่สามารถหนีออกจากบ้านของเขา เพราะที่จะทำให้เจ็บปวด เป็นกระต่ายไม่สามารถรันจากผิวเขา เพียงใหม่ผู้ใหญ่ทำ grotesque นี้ ในบางกรณี อาตมาสามารถเปลี่ยนเป็นมนุษย์ ผมโตขึ้น ได้ยินนักปรัชญา whispered ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากสิบวัน, สวนที่ปรากฏในถ้ำ HUC และบางหลุมลึกตั้ง.
ไปวันที่สิบเอ็ด, ต้นไม้ทั้งหมดเริ่มต้นที่จะบอกลาชีวิต กิ่งไม้แห้งใบ drooped และหดตัวพลัม.
เช้าไปเยี่ยมชมสวนสองมือของเธอเด็กผู้ชายสามคนไม่ได้ลูบหัวของฉันอีกต่อไป คิ้วคว่ำเพียงมือรั้วประตูเขาตะโกนกับหนึ่งเสียงตะโกนขโมยเฉพาะเพื่อ:
- ได้รับการออก
แม่มันดูสาขาบ๊วยเหี่ยวเฉาเหี่ยวเฉาโดยการแสดงออกมากยิ่งขึ้นเธอมองเจ็บปวดอย่างมาก ความทุกข์ทรมานและการสูญเสีย เธอไม่ได้ตะโกน แต่คราง:
- โอ้, น้ำท่วมฆ่าคน
เราไม่ได้จะกลายเป็นฆาตกร เรากำลังมองหาสมบัติ แต่สามารถสนองความเสียหายสวนกระหายที่ทำให้เราไห่แม่นกกระสาควรล้มลงตาย ความคิดของมันทำให้ฉันสั่นมืดมนในหัวของฉัน.
ฉัน TUN และผมยังคิดว่าTíรวดเร็ว Sun ฉันควรจะหันมาสามเด็กของฉันเหมือนควัน.
เพียงสองไม่สามารถวิ่งหนีไป เพราะมันไม่ทราบว่าจะไป.
สำหรับเด็กที่บ้านเป็นสิ่งสำคัญมาก เด็กที่อาศัยอยู่ในบ้านของพวกเขาเช่นเดียวกับธรรมชาติและเนื้อหนังที่อยู่อาศัยของตัวเอง มันไม่สามารถหนีออกจากบ้านของเขาเพราะมันจะทำให้มันเจ็บปวด เหมือนกระต่ายไม่สามารถวิ่งออกมาจากผิวของเขา.
ผู้ใหญ่ใหม่เท่านั้นทำมันพิลึก ในบางกรณีอาตมาจะกลายเป็นเพื่อนบ้าน เติบโตขึ้นมาผมได้ยินเหลือบเริ่มต้นของนักปรัชญาดังกล่าว