Báo cáo nhằm mục đích chia sẻ

Báo cáo nhằm mục đích chia sẻ các số liệu gần đây về sự tham gia và đại diện của phụ nữ trong vai trò lãnh đạo tại Việt Nam, phân tích các yếu tố tác động tới vai trò lãnh đạo nữ và đưa ra khuyến nghị để Chính phủ Việt Nam hỗ trợ nỗ lực của các cơ quan nhằm tăng cường vai trò lãnh đạo của phụ nữ. Đối tượng đầu tiên là các cơ quan liên quan chịu trách nhiệm thúc đẩy bình đẳng giới và các cơ quan chủ chốt chịu trách nhiệm thúc đẩy sự tham gia của phụ nữ. Các cơ quan này bao gồm các cơ quan chính phủ như Bộ Nội vụ (MOHA), Ban Tổ chức Trung ương, Bộ Lao động – Thương binh và Xã hội (MOLISA), Ủy ban Dân tộc (CEMA), Ủy ban quốc gia vì sự tiến bộ của phụ nữ Việt Nam (NCFAW), Ủy ban Trung ương Mặt trận Tổ quốc Việt Nam và Hội liên hiệp phụ nữ Việt Nam (VWU).

Báo cáo ra đời tại thời điểm quan trọng đối với Việt Nam. Các Bộ đang trong quá trình xây dựng chương trình cụ thể để tăng tỷ lệ nữ nắm giữ các vị trí ra quyết sách cao cấp. Các Sở/Vụ đang rà soát thực hiện các văn bản pháp lý quan trọng liên quan đến tỷ lệ đại diện nữ. Các bước đang được tiến hành để tổ chức các khóa học lãnh đạo chiến lược cho phụ nữ. Cần tiếp tục phát huy các cơ hội này. Tuy nhiên, có lý do để quan ngại về sự tham gia và đại diện của phụ nữ. Ở cấp quốc gia, số lượng nữ đại biểu Quốc hội được bầu, cũng như số lượng phụ nữ được bổ nhiệm đứng đầu các Ủy ban của Quốc hội, giảm trong bốn nhiệm kỳ gần đây. Ở cấp địa phương, mặc dù tỷ lệ đại diện nữ tăng nhẹ, chỉ tiêu về tỷ lệ đại diện nữ vẫn chưa được thực hiện. Số phụ nữ đảm nhiệm vai trò Chủ tịch Hội đồng nhân dân và Ủy ban nhân dân còn thấp và không có tín hiệu cho thấy tỷ lệ này tăng theo thời gian. Ở cấp độ hành chính, “rào cản vô hình” dường như ở cấp phó vụ trưởng. Phụ nữ chiếm đa số trong các ngành dân sự, nhưng chủ yếu đảm nhiệm vai trò hỗ trợ hơn là chỉ đạo và ra quyết sách. Cần có ý chí chính trị thực thi các chương trình hiệu quả, nếu Việt Nam muốn đạt được chỉ tiêu đại diện nữ chiếm 35-40%2 trong Quốc hội và phụ nữ nắm giữ các vị trí lãnh đạo chủ chốt trong các cơ quan của chính phủ.

Tại sao đây là một quan ngại? Tại sao chúng ta lại lo lắng về việc phụ nữ không nắm giữ vai trò ra quyết sách? Lập luận đầu tiên về sự tham gia và đại diện công bằng của phụ nữ trong tất cả các khu vực từ khía cạnh pháp lý. Phụ nữ chiếm một nửa dân số và do đó, họ có quyền nắm giữ một nửa các vị trí ra quyết sách. Lập luận thứ hai là phụ nữ và nam giới có các kinh nghiệm khác nhau do các đặc điểm xã hội và sinh học. Do đó, phụ nữ cần ở các vị trí có thể phát huy được kinh nghiệm và quan điểm của mình. Lập luận này từ khía cạnh kinh nghiệm. Lý do thứ ba từ cách tiếp cận nhóm lợi ích. Phụ nữ và nam giới có các lợi ích khác nhau và sẽ hiệu quả và hợp pháp hơn khi mỗi nhóm đại diện cho các lợi ích của nhóm mình.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รายงานนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะแบ่งปันข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมและการเป็นตัวแทนของผู้หญิงในบทบาทความเป็นผู้นำในเวียดนามวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อบทบาทความเป็นผู้นำของผู้หญิงและให้คำแนะนำไป เวียดนามสนับสนุนความพยายามของรัฐบาลที่จะเสริมสร้างบทบาทความเป็นผู้นำหน่วยงานของผู้หญิง วัตถุแรกคือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องรับผิดชอบในการส่งเสริมความเสมอภาคทางเพศและหน่วยงานที่สำคัญรับผิดชอบในการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของผู้หญิง หน่วยงานเหล่านี้รวมถึงหน่วยงานภาครัฐเช่นกระทรวงมหาดไทย (Moha), คณะกรรมการองค์กรกลางที่กระทรวงแรงงาน - ป่วยและกิจการเพื่อสังคม (กระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมก่อน) คณะกรรมการฝ่ายกิจการชนกลุ่มน้อย (CEMA) คณะกรรมการแห่งชาติ เพื่อความก้าวหน้าของผู้หญิงในเวียดนาม (NCFAW) ที่คณะกรรมการกลางของเวียดนามเกิดหน้าสตรียูเนี่ยนและเวียดนาม (VWU).

รายงานเปิดตัวในช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับเวียดนาม กระทรวงอยู่ในกระบวนการของการพัฒนาโปรแกรมที่เฉพาะเจาะจงเพื่อเพิ่มเปอร์เซ็นต์ของผู้หญิงที่ดำรงตำแหน่งตัดสินใจขั้นสูง กรม / กรมคือการทบทวนการดำเนินงานของเอกสารทางกฎหมายที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับสัดส่วนของผู้แทนหญิง ขั้นตอนอยู่ระหว่างการจัดหลักสูตรผู้นำเชิงกลยุทธ์สำหรับผู้หญิง ควรดำเนินการต่อเพื่อส่งเสริมโอกาสเหล่านี้ แต่มีเหตุผลที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมและการเป็นตัวแทนของผู้หญิง ในระดับชาติจำนวนของเจ้าหน้าที่หญิงที่จะได้รับการเลือกตั้งเช่นเดียวกับจำนวนของผู้หญิงที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าคณะกรรมการของสภานิติบัญญัติแห่งชาติที่ตกอยู่ในการครอบครองของสี่ที่ผ่านมา ในระดับท้องถิ่นถึงแม้ว่าอัตราของการเป็นตัวแทนของผู้หญิงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย, ตัวชี้วัดของอัตราการเป็นตัวแทนเพศหญิงยังไม่ได้ดำเนินการ ผู้หญิงบางคนใช้ในบทบาทของประธานสภาประชาชนและประชาชนคณะกรรมการที่ต่ำและมีสัญญาณว่าสัดส่วนนี้เพิ่มขึ้นกับเวลาไม่นาน ในระดับบริหาร "ปัญหาและอุปสรรคที่มองไม่เห็น" ดูเหมือนว่าในระดับรองผู้อำนวยการ ผู้หญิงทำขึ้นส่วนใหญ่ในภาคพลเรือน แต่ส่วนใหญ่สนับสนุนบทบาทมากกว่าการกำกับและการตัดสินใจ ควรจะมีทางการเมืองจะรันโปรแกรมที่มีประสิทธิภาพถ้าเวียดนามคือการเข้าถึงบัญชีเป้าหมายของคุณสำหรับการแสดงหญิง 35-40% ในรัฐสภาและ 2 ผู้หญิงที่ถือตำแหน่งผู้นำสำคัญในหน่วยงาน รัฐบาล.

นี้เป็นกังวลทำไม? ทำไมเราควรจะต้องกังวลเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้ถือมีบทบาทในการตัดสินใจ? อาร์กิวเมนต์แรกเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมและการเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่เป็นธรรมในทุกพื้นที่จากแง่มุมทางกฎหมาย ผู้หญิงทำขึ้นครึ่งหนึ่งของประชากรและดังนั้นพวกเขามีสิทธิที่จะถือขึ้นครึ่งหนึ่งของตำแหน่งการตัดสินใจ จันทร์ถกเถียงกันอยู่ว่าผู้หญิงและผู้ชายมีประสบการณ์ที่แตกต่างโดดเด่นด้วยทางสังคมและทางชีวภาพ ดังนั้นผู้หญิงต้องอยู่ในตำแหน่งเพื่อส่งเสริมประสบการณ์และมุมมองของเขา หลักฐานจากแง่มุมของประสบการณ์นี้ เหตุผลที่สามจากวิธีการกลุ่มผลประโยชน์ ผู้หญิงและผู้ชายมีความสนใจที่แตกต่างกันและจะมีประสิทธิภาพและถูกต้องตามกฎหมายมากขึ้นเมื่อแต่ละกลุ่มเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของกลุ่มของพวกเขา