Trong nhiều thập kỷ qua, hệ thống g

Trong nhiều thập kỷ qua, hệ thống giáo dục nước ta đang chứa đựng nhiều yếu tố bất cập, chất lượng giáo dục đại học còn thấp, chưa đáp ứng được kỳ vọng “giáo dục là quốc sách hàng đầu”. Vẫn biết “nhân tài là nguyên khí quốc gia”, nhưng những điều kiện vật chất nghèo nàn, cơ chế quản lý lạc hậu, đội ngũ giảng viên vừa thiếu, vừa yếu,… không tương ứng với tốc độ phát triển của quy mô đào tạo chính là những nguyên nhân căn bản dẫn tới sự yếu kém của giáo dục đại học. Theo Báo cáo mới nhất của Bộ Giáo dục và Đào tạo (Số: 760 /BC-BGDĐT) ngày 29 tháng 10 năm 2009, năm 1987 cả nước có 101 trường đại học và cao đẳng (63 trường đại học, chiếm 62%; 38 trường cao đẳng, chiếm 38%), nhưng đến tháng 9 năm 2009 đã có 376 trường đại học và cao đẳng, tăng gấp 3,7 lần (150 trường đại học, chiếm 40%, gấp 2,4 lần và 226 trường cao đẳng chiếm 60%, gấp 6 lần). Việc mở rộng quy mô không chỉ bó hẹp trong các trường công lập mà cả loại hình dân lập. Với 101 trường đại học và cao đẳng năm 1987 chúng ta chưa có trường ngoài công lập, đến năm 1997 cả nước đã có 15 trường đại học ngoài công lập và đến tháng 9 năm 2009 có 81 trường đại học, cao đẳng ngoài công lập, chiếm 21,5% (44 trường đại học và 37 trường cao đẳng). Đến nay, đã có 40/63 tỉnh, thành phố có trường đại học (đạt tỷ lệ 63%); có 60/63 tỉnh, thành có trường cao đẳng (đạt tỷ lệ 95%) và có 62/63 tỉnh, thành có ít nhất 1 trường cao đẳng hoặc đại học (đạt tỷ lệ 98%, trừ tỉnh Đắk Nông chưa có trường đại học, cao đẳng nào). Và, 35/63 tỉnh có thêm trường đại học mới, trong đó: 23 tỉnh có thêm 1 trường; 10 tỉnh có thêm 2 – 3 trường; riêng Thành phố Hồ Chí Minh có thêm 18 trường đại học và Hà Nội (mở rộng) có thêm 23 trường, chiếm tỷ lệ 43% số trường đại học thành lập mới và nâng cấp(2).
Từ quy mô như trên chúng ta có thể khẳng định, công tác xã hội hoá giáo dục ngày càng được đẩy mạnh, nguồn lực trong xã hội đầu tư cho giáo dục được huy động ngày càng nhiều. Sự phân bố các cơ sở giáo dục đại học đã dần rộng khắp trên phạm vi cả nước. Điều này là hết sức quan trọng trong việc đào tạo nguồn nhân lực tại chỗ có chất lượng nhằm đáp ứng yêu cầu của sự nghiệp công nghiệp hóa, hiện đại hóa của từng địa phương và cả nước. Tuy nhiên, sự phát triển như trên đang chứa đựng nhiều bất ổn:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบการศึกษาของประเทศมีอยู่ในหลายทศวรรษที่ผ่านมา องค์ประกอบของจริง มหาวิทยาลัยคุณภาพที่ยังคงต่ำ มีการศึกษาไม่ตรงตามความคาดหวัง "เป็นหนังสือชั้นนำทางการศึกษา" ยัง ทราบว่า "พรสวรรค์คือ อากาศชาติ" แต่เงื่อนไขทางกายภาพดี กลไกจัดการย้อนหลัง สอนการมีเพียงขาด อ่อน ปานกลาง...ทำไม่ตรงกับความเร็วพัฒนาระดับการฝึกอบรมเป็นสาเหตุพื้นฐานของความอ่อนแอของการศึกษามหาวิทยาลัย ตามรายงานล่าสุดของกระทรวงการศึกษาและการฝึกอบรม (จำนวน: 760/BC-BGDDT) บน 29 ตุลาคม 2009 ในปี 1987 มีมหาวิทยาลัยและวิทยาลัยที่ 101 (63 มหาวิทยาลัย บัญชี 62% ของวิทยาลัย จำนวน 38; 38%), แต่ในเดือน 2009 กันยายน มีวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย เพิ่ม 3.7 เท่า (150 มหาวิทยาลัย 376 บัญชีสำหรับร้อยละ 40, 2.4 เท่าและ 226 วิทยาลัยตรง 60%, 6 ครั้ง) การขยายตัวไม่เพียงจำกัดในโรงเรียนซึ่งทั้งสองชนิดก่อตั้งขึ้น มีวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยใน 1987 101 เราไม่ได้เหนือ โรงเรียนจนกระทั่งปี 1997 ประเทศมี 15 อยู่นอกมหาวิทยาลัย และการ 2552 กันยายน มี 81 มหาวิทยาลัย วิทยาลัยนอกจากประชาชน ถือเป็น 21.5% (44 37 มหาวิทยาลัยและวิทยาลัย) วันที่ ได้รับ 40/63 จังหวัด เมืองมีมหาวิทยาลัย (63%) และอัตรา ส่วน 60/63 จังหวัดวิทยาลัย (95%), ได้ถึง 62/63 จังหวัดมีวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัยอย่างน้อยหนึ่ง (ราคา 98% ยกเว้นในบวนมาดวทหนอง จังหวัดไม่มีใด ๆ วิทยาลัย มหาวิทยาลัย) และ 35/63 มหาวิทยาลัยใหม่ ๆ รวมทั้ง: 23 โรงเรียนหนึ่ง 10 มากกว่า 2-3 ส่วนโฮจิมินห์ได้เพิ่ม 18 และมหาวิทยาลัยฮานอย (นามสกุล) ได้เพิ่มโรงเรียน 23 บัญชี 43% ของมหาวิทยาลัยอัตรา และการอัพเกรด (2)Từ quy mô như trên chúng ta có thể khẳng định, công tác xã hội hoá giáo dục ngày càng được đẩy mạnh, nguồn lực trong xã hội đầu tư cho giáo dục được huy động ngày càng nhiều. Sự phân bố các cơ sở giáo dục đại học đã dần rộng khắp trên phạm vi cả nước. Điều này là hết sức quan trọng trong việc đào tạo nguồn nhân lực tại chỗ có chất lượng nhằm đáp ứng yêu cầu của sự nghiệp công nghiệp hóa, hiện đại hóa của từng địa phương và cả nước. Tuy nhiên, sự phát triển như trên đang chứa đựng nhiều bất ổn:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเวลาหลายทศวรรษที่ผ่านมาระบบการศึกษาของประเทศที่มีข้อบกพร่องหลายปัจจัยคุณภาพการศึกษาที่สูงขึ้นยังคงต่ำยังไม่พบความคาดหวัง "การศึกษาเป็นนโยบายแห่งชาติด้านบน." ยังคงบอกว่า "ความสามารถเป็นก๊าซแห่งชาติ" แต่เงื่อนไขที่สำคัญที่น่าสงสารกลไกการจัดการถอยหลังและอาจารย์ผู้สอนไม่เพียงพอและไม่ดี ... ไม่ตรงกับก้าวของการพัฒนาของขนาดที่ การฝึกอบรมเป็นสาเหตุสำคัญที่นำไปสู่ความอ่อนแอของการศึกษาที่สูงขึ้น ตามรายงานล่าสุดของกระทรวงการศึกษาและการฝึกอบรม (Number: 760 / BC-BGDĐT) 29 ตุลาคม 2009, ในปี 1987 มี 101 มหาวิทยาลัยและวิทยาลัย (63 มหาวิทยาลัย 62%; 38 วิทยาลัย 38%) แต่โดยกันยายน 2009 มี 376 มหาวิทยาลัยและวิทยาลัยเพิ่มขึ้น 3.7 เท่า (150 มหาวิทยาลัย 40%, 2.4 เท่าและ 226 โรงเรียน วิทยาลัยคิดเป็น 60%, 6 ครั้ง) มาตราส่วนไม่ได้ จำกัด อยู่ในโรงเรียนของรัฐ แต่ยังคนก่อตั้ง 101 มหาวิทยาลัยและวิทยาลัยในปี 1987 เราไม่ได้มีโรงเรียนที่ไม่ใช่แบบสาธารณะ 1997 มี 15 มหาวิทยาลัยที่ไม่ใช่แบบสาธารณะและในเดือนกันยายนปี 2009 โดยมี 81 มหาวิทยาลัยวิทยาลัยและไม่ใช่แบบสาธารณะ คิดเป็นสัดส่วน 21.5% (44 มหาวิทยาลัยและวิทยาลัย 37) ในวันที่มี 40/63 จังหวัดและเมืองกับมหาวิทยาลัย (อัตรา 63%); กับ 60/63 จังหวัดและเมืองมีวิทยาลัย (อัตรา 95%) และ 62/63 จังหวัดและเมืองมีอย่างน้อยหนึ่งวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัย (อัตราการตี 98% แต่ไม่มีโรงเรียน Dak Nong จังหวัด มหาวิทยาลัยวิทยาลัยสาธารณะ) และ 35/63 จังหวัดมีมหาวิทยาลัยใหม่ซึ่ง 23 จังหวัดได้เพิ่ม 1 กรณี; 10 จังหวัดมี 2-3 โรงเรียน; โฮจิมินห์ซิตี้เอกชนเพิ่มเติม 18 มหาวิทยาลัยและฮานอย (ส่วนขยาย) ได้เพิ่ม 23 รายคิดเป็น 43% ของมหาวิทยาลัยที่จัดตั้งขึ้นใหม่และการอัพเกรด (2).
จากขนาดเช่นเดียวกับเรา สามารถได้รับการยืนยันการขัดเกลาทางสังคมของการศึกษาได้รับการเลื่อนขึ้นทรัพยากรทางสังคมสำหรับการลงทุนในการศึกษาและกองกำลังอื่น ๆ การกระจายตัวของสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาได้ค่อยๆแผ่กระจายไปทั่วทั้งประเทศ นี้เป็นสิ่งสำคัญมากในการฝึกอบรมของทรัพยากรมนุษย์ในสถานที่ที่จะตอบสนองความต้องการของอุตสาหกรรมที่มีคุณภาพและความทันสมัยของท้องถิ่นและทั่วประเทศ อย่างไรก็ตามการพัฒนาดังกล่าวจะมีความไม่แน่นอนหลายประการ