Ngày 7-11-2006, Việt Nam chính thức

Ngày 7-11-2006, Việt Nam chính thức gia nhập WTO. Sau gần 9 năm gia nhập, kinh tế của chúng ta đã bắt đầu phát triển mạnh mẽ nhưng các vấn đề liên quan đến văn hóa giáo dục xem ra vẫn còn nhiều điều phải bàn thảo, đặc biệt là giáo dục trong bối cảnh toàn cầu hóa.
1.Năm 2006, Việt Nam gia nhập WTO, cùng với đó là hiệp định chung về thương mại (GATS), trong đó, có các dịch vụ giáo dục. Ngay từ khi gia nhập, Việt Nam khẳng định không có yếu tố nước ngoài đối với giáo dục tiểu học, giáo dục mầm non và giáo dục phổ thông, chỉ đến dạy nghề, ĐH thì mới thực hiện. Tuy nhiên, ở Hà Nội và TP.HCM hiện nay các cơ sở giáo dục mầm non và tiểu học, phổ thông đều có sự đầu tư của các chủ sở hữu người nước ngoài. Có lẽ do lãnh đạo các tỉnh đều thấy tốt nên cho phép các cơ sở giáo dục có yếu tố nước ngoài được thành lập. Thực tế thì thời gian qua đã chứng minh điều đó. Còn ở bậc dạy nghề và ĐH, nước ngoài cũng đã đầu tư. Điều này là tốt. Vì đa dạng hóa tri thức của mình. Đấy là biểu hiện của hội nhập.
Nhưng trong WTO, các nước đều bình đẳng trong đó có quy định trao đổi, lưu chuyển chuyên gia, lưu chuyển sinh viên thì Việt Nam lại hầu như không làm được. Các giáo sư của ta đi giảng ở nước ngoài chỉ đếm trên đầu ngón tay. Số sinh viên nước ngoài vào học ở Việt Nam cũng không nhiều. Như vậy, cả hai mặt chúng ta đều chưa mạnh. Đó là do năng lực của các trường ĐH, dạy nghề chưa ổn. Muốn các trường ĐH, dạy nghề Việt Nam hội nhập được quốc tế, có những trường đẳng cấp thì ngoài việc có những công trình nghiên cứu được công bố trên thế giới thì còn có những sinh viên, học viên sau ĐH nước ngoài đến học ở Việt Nam. So với những trường ĐH có chất lượng, nhất là những trường hàng đầu của thế giới, hoặc của Hàn Quốc, Thái Lan chúng ta cũng chưa đáp ứng yêu cầu. Giáo dục muốn hội nhập ta phải phấn đấu nhiều hơn.
2. Nguyên tắc của hội nhập là hai bên bình đẳng, mình phải hợp lưu với thế giới. Vậy chúng ta phải làm thế nào để làm giáo dục có chất lượng hơn. Muốn thế phải làm từ bậc thấp đến bậc cao. Nếu không có chất lượng từ bậc thấp thì không thể có chất lượng ở bậc cao. Muốn hệ thống phổ thông chất lượng cao thì phải có đổi mới căn bản và triệt để. Tôi đang sợ hiện nay mình làm nửa vời, không bài bản. Vì hiện nay chúng ta “bập” vào giải quyết vấn đề thi cử, chương trình, sách giáo khoa (CT, SGK). Nhưng chưa có CT đã bàn đến SGK. Để giải quyết được CT thì một trong những vấn đề đặt ra phải xem lại mục tiêu giáo dục, ta định đào tạo con người nào, từ đó sẽ phải có CT nào, xây dựng nhà trường theo kiểu gì, có CT mới làm được SGK.
Hiện nay nhiều chuyên viên cao cấp cũng hơi lo trước cách làm của Bộ GD-ĐT vì CT chưa rõ lắm đã làm SGK.
Do đó phải đổi mới triệt để từ dưới lên trên. Tại sao tôi hay nói nhiều về mục tiêu vì mỗi quốc gia, phải xem đang đứng ở đâu và cần những con người như thế nào. Chẳng hạn như Singapore, một đất nước nhỏ, dân số ít. Quốc gia này luôn chăm lo đến con người để quyết định vấn đề giáo dục. Singapore không có tài nguyên, không có điều kiện tự nhiên cần thiết mà chủ yếu sống bằng cạnh tranh trong thương trường, mở rộng thị trường, họ đưa ra khẩu hiệu: Những nhà trường tư duy và một quốc gia học tập để nắm bắt tình hình toàn cầu, trên cơ sở đó nâng cao năng lực cạnh tranh. Đồng thời họ cũng là đất nước mong muốn một đất nước ít tiêu cực. Hai yếu tố: Con người tư duy và con người trong sạch sẽ khiến họ có vị thế nhất định. Tôi nói vấn đề này để nói đầu tiên chúng ta phải có mục tiêu. Một trong những cái mà Singapore hướng tới là năng lực tự học, năng lực cạnh tranh… với mục tiêu đó, họ sẽ không sợ học sinh bỏ đất nước đi làm việc ở nước ngoài.

Ở Việt Nam, phải xem nhà trường là gì. Hiện chúng ta đang yếu phương pháp đào tạo, học sinh đang yếu năng lực sáng tạo, thiếu tư duy phản biện, học sinh nói theo sách, thiếu các kỹ năng sống. Học sinh ở TP càng thiếu. Nên phải làm từ phổ thông đến ĐH. Ta chuẩn bị phổ thông để vào ĐH, còn quyết định có hội nhập được không phải là ĐH, không phải phổ thông. ĐH phải là những pháo đài, phải dựa vào những pháo đài này để hội nhập.
3. Tuy nhiên hiện chúng ta chạy theo xây dựng nhiều pháo đài mà quên trang bị cho các pháo đài các cỗ súng quan trọng để bảo vệ, phát triển. Chúng ta có tới 400 pháo đài (trường ĐH - PV) nhưng lực lượng mỏng. Nhiều trường ĐH nhưng chưa mạnh. Cho nên phải làm thế nào trường ĐH phải là nơi đào tạo cán bộ chuyên gia, những người có đủ năng lực đưa đất nước hội nhập. Điều kiện cơ bản nhất để hội nhập là không có khoảng cách chênh lệch tri thức. Hiện chúng ta quá thấp so với thế giới. Phải có những ĐH chất lượng thật cao, ít nhất bằng các trường ĐH hàng đầu của châu Á. Vì nếu không, chúng ta không đào tạo được nguồn nhân lực cao, thứ hai là để có thể bình đẳng trao đổi nhân lực. Chúng ta phải sản xuất ra tri thức để bán, để trao đổi. Nếu không có, ai coi chúng ta ngang hàng để hội nhập. Thứ ba, các trường ĐH phải nhận ra họ có sứ mệnh quan trọng: Là định hướng phát triển cho trường phổ thông, còn hiện nay, phổ thông một đằng, ĐH một nẻo. Nên không mở quá

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บน 7-11-2006 เวียดนามอย่างเป็นทางการเข้าร่วมองค์การการค้าโลก หลังจากเกือบ 9 ปี เศรษฐกิจของเราได้เริ่มเติบโตอย่างมากแต่ปัญหาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรม และการศึกษาระวังยังมีอะไรอีกบ้างเพื่อหารือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาในบริบทของโลกาภิวัตน์1. ในปี 2006 เวียดนามเข้าร่วมองค์การการค้าโลก ความตกลงทั่วไปว่าด้วยการค้าบริการ (GATS), ซึ่ง พร้อมกับมีบริการทางการศึกษา ตั้งแต่การเข้าร่วม เวียดนามยืนยันไม่มีองค์ประกอบต่างประเทศสำหรับการศึกษาประถมศึกษา การศึกษาก่อนวัยเรียน และการ ศึกษาทั่วไป วิชาชีพ มหาวิทยาลัย ชี้ไปที่การดำเนินงานใหม่ อย่างไรก็ตาม ในฮานอยและโฮจิมินห์ซิตี้ ไม่เกินพื้นฐานของโรงเรียนประถมศึกษาและการศึกษาก่อนวัยเรียน สากลขณะนี้มีการลงทุนของเจ้าของต่างประเทศ อาจจะ เพราะเห็นผู้นำที่ดีควรอนุญาตให้สถาบันการศึกษาจะมี องค์ประกอบต่างชาติถูกสร้างขึ้น ในความเป็นจริง กาลเวลาได้พิสูจน์แล้วว่า นอกจากนี้ในอาชีวศึกษา และระดับมหาวิทยาลัย นอกจากนี้ยังมีการลงทุน ก็ดีนี่ เนื่องจากความหลากหลายของความรู้ นิพจน์ของการรวมได้แต่ในองค์การการค้าโลก ประเทศเท่าที่มีควบคุมการแลกเปลี่ยน จัดส่งผู้เชี่ยวชาญ นักเรียนจากเวียดนามหลัง นั้นแทบจะไม่สามารถทำได้ อาจารย์ของการบรรยายเราไปต่างประเทศเพียงนับนิ้วมือ จำนวนนักศึกษาต่างชาติเพื่อศึกษาในเวียดนามยังไม่ได้มาก เช่นนี้ เราทั้งสองยังไม่แข็งแรง ก็เนื่องจากกำลังการผลิตของมหาวิทยาลัย ศูนย์ฝึกวิชาชีพยังไม่มีเสถียรภาพ เช่นมหาวิทยาลัย รวมอาชีพ เวียดนามนานาชาติ แล้ว เรียนโรงเรียนนอกจากมีการทำงานที่เผยแพร่ในโลก แล้วมีนักเรียน นักศึกษามหาวิทยาลัยต่างประเทศอื่น ๆ เพื่อศึกษาในเวียดนาม เมื่อเทียบกับคุณภาพมหาวิทยาลัย ผู้นำ ของโลก หรือ ของประเทศ เกาหลีใต้ ประเทศไทย เรายังไม่ตรงกับความต้องการ การศึกษาต้องรวม เราต้องมุ่งมั่นมาก2. หลักการของการรวมเป็นสองเท่า กับบรรจบกับโลก ดังนั้น เรามีวิธีการทำให้คุณภาพการศึกษาดีกว่า ต้องการทำจากระดับต่ำไปสูง ถ้าไม่มีคุณภาพระดับต่ำไม่สูงกว่าในคุณภาพ ต้องคุณภาพระบบสากล จะต้องมีการปรับปรุงพื้นฐาน และอย่างละเอียด ฉันกลัวครึ่งทำตอนนี้ ไม่ได้ลงรายการบัญชี เพราะปัจจุบันเรา "คน" เพื่อแก้ปัญหาการตรวจสอบ หลักสูตร ตำรา (CT, SGK) แต่ CT ไม่มีโต๊ะเขียนหนังสือ SGK การแก้การ CT แล้วปัญหาหนึ่งต้องทบทวนเป้าหมายการศึกษา เราวางแผนในการฝึกอบรมคนของคุณ จากที่จะต้องมี CT อาคารเรียน สไตล์เป็น SGK กะรัตในปัจจุบันหลายผู้เชี่ยวชาญยังกังวลของกระทรวงเนื่องจาก CT ไม่รู้จักลำได้ SGKเพื่อการพัฒนาอย่างละเอียดจากล่างไปบน ทำไมฉันหรือพูดมากเกี่ยวกับเป้าหมายสำหรับแต่ละประเทศ ต้องยืนดูที่ใด และอย่างไรท่านต้องการ เช่นสิงคโปร์ ประเทศเล็ก ๆ ประชากรจะน้อย ประเทศนี้มักจะดูแลท่านในการตัดสินใจในเรื่องของการศึกษา สิงคโปร์ไม่มีทรัพยากร ไม่มีเงื่อนไขธรรมชาติจำเป็นที่ส่วนใหญ่แข่งขันในตลาด ขยายตลาด มีการเปิดตัวสโลแกน: คิดตลาดและศึกษาชาติจับสถานการณ์ทั่วโลก บนพื้นฐานที่ช่วยเพิ่มศักยภาพในการแข่งขัน ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังต้องการประเทศประเทศติดลบน้อยลง ปัจจัยที่สอง: ความคิดมนุษย์และมนุษย์บริสุทธิ์จะทำให้พวกเขามีสถานะบางอย่าง ผมบอกว่า ปัญหานี้เป็นครั้งแรกที่จะบอกว่า เราต้องมีเป้าหมาย หนึ่งคนที่สิงคโปร์จะสามารถเรียนด้วยตัวเอง แข่งขัน...กับเป้าหมายนั้น พวกเขาจะไม่กลัวนักเรียนออกจากประเทศทำงานต่างประเทศในเวียดนาม ดูโรงเรียน ขณะนี้เรามีวิธีการฝึกอบรมที่อ่อนแอ นักเรียนนักศึกษามีส่วนสร้างสรรค์ความจุ ขาดการคิดถึง กล่าวตามหนังสือ การขาดทักษะชีวิต นักเรียนในโฮจิมินห์ซิตี้เป็นขาดหายไป ควรจะทำจากการทั่วไปให้กับมหาวิทยาลัย เราเตรียมตัวเข้าสู่มหาวิทยาลัย ยังตัดสินใจที่จะมีการรวมไม่นิยม มหาวิทยาลัยไม่ ต้องมหาวิทยาลัยเป็นป้อมปราการ อยู่บนป้อมปราการเพื่อรวมกัน3. อย่างไรก็ตาม เรากำลังเรียกใช้ โดยการสร้างป้อมที่ลืมเพื่อให้ดาดฟ้าปืนปราการสำคัญในการปกป้อง พัฒนา เรามีถึง 400 ป้อม (มหาวิทยาลัย-PV) แต่บางกอง มหาวิทยาลัยจำนวนมากแต่ทรงพลัง ดังนั้น วิธีนี่คือมหาวิทยาลัยที่ท่านผู้เชี่ยวชาญ มีคุณภาพการฝึกอบรมพนักงานจะรวมประเทศ เงื่อนไขพื้นฐานสำหรับการรวมจะไม่มีช่องว่างความเหลื่อมล้ำของความรู้ ขณะนี้เราอยู่ต่ำเกินไปเมื่อเทียบกับโลก ต้องมีมหาวิทยาลัยคุณภาพสูง น้อยตามมหาวิทยาลัยชั้นนำของเอเชีย เพราะถ้าไม่ เราไม่ได้กำลังฝึกอบรมเป็น ทรัพยากรมนุษย์ที่สูง ที่สองจะต้องเท่ากับอัตราแลกเปลี่ยนของทรัพยากรมนุษย์ เรามีการผลิตการขาย การแลกเปลี่ยนความรู้ ถ้าไม่ ผู้ปฏิบัติเราบูรณาการเพียร์ ที่สาม มหาวิทยาลัยต้องตระหนักถึงมีการดำเนินงาน: การวางแนวพัฒนา สำหรับโรงเรียน และ หนึ่งสมอนิยมมหาวิทยาลัย ไม่ควรเปิดเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่ 2006/07/11 เวียดนามอย่างเป็นทางการร่วมองค์การการค้าโลก หลังจากเกือบเก้าปีของการเข้าร่วมการพัฒนาทางเศรษฐกิจของเราได้เริ่มต้นที่แข็งแกร่ง แต่ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมและการศึกษาดูเหมือนจะยังคงมีจำนวนมากเพื่อหารือเกี่ยวกับโดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาในบริบทของโลก สินค้า.
1.Nam ปี 2006 เวียดนามเข้าร่วมองค์การการค้าโลกพร้อมกับความตกลงทั่วไปว่าด้วยการค้า (GATS) ซึ่งมีบริการการศึกษา ตั้งแต่เข้าของเวียดนามได้รับการยืนยันไม่มีองค์ประกอบต่างประเทศเพื่อการศึกษาประถมศึกษาก่อนวัยเรียนและการศึกษาทั่วไปการฝึกอบรมวิชาชีพเฉพาะกับมหาวิทยาลัยการดำเนินงานใหม่ อย่างไรก็ตามในฮานอยและนครโฮจิมิอยู่ในขณะนี้พื้นฐานของเด็กก่อนวัยเรียนและประถมมัธยมการลงทุนของเจ้าของต่างประเทศ อาจจะเป็นเพราะความเป็นผู้นำจังหวัดเห็นความคิดที่ดีที่จะช่วยให้สถาบันการศึกษาขององค์ประกอบต่างประเทศก่อตั้งขึ้น ในความเป็นจริงเวลาได้พิสูจน์แล้วว่า นอกจากนี้ในระดับอาชีวศึกษาและมหาวิทยาลัยการลงทุนต่างประเทศ นี้เป็นสิ่งที่ดี เพราะกระจายความรู้ของพวกเขา มันคือการแสดงออกของบูรณาการ.
แต่ในองค์การการค้าโลกประเทศมีค่าเท่ากันรวมทั้งกฎระเบียบของการแลกเปลี่ยนผู้เชี่ยวชาญด้านการเคลื่อนย้ายนักเรียนไหลเวียดนามอีกครั้งแทบจะไม่ทำ อาจารย์ของฉันให้การบรรยายในต่างประเทศสามารถนับบนนิ้วมือ จำนวนนักศึกษาต่างชาติเข้าศึกษาต่อในเวียดนามไม่มาก ดังนั้นทั้งสองด้านของเรายังไม่แข็งแรง เป็นเพราะความสามารถของมหาวิทยาลัยและการฝึกอบรมวิชาชีพจะไม่มั่นคง มหาวิทยาลัยต้องการอาชีวศึกษาเวียดนามบูรณาการระหว่างประเทศมีกรณีที่นอกเหนือไปจากการทำงานระดับได้รับการเผยแพร่ไปทั่วโลกมีนักเรียนนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาไปศึกษาต่างประเทศ ในเวียดนาม พิจารณามหาวิทยาลัยที่มีคุณภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลกหรือของเกาหลีไทยเราไม่ได้ตอบสนองความต้องการ บูรณาการการศึกษาต้องการให้เรามุ่งมั่นมากขึ้น.
2 หลักการของการรวมทั้งสองด้านของความเท่าเทียมกันเราจะต้องบรรจบกับโลก ดังนั้นเราจึงมีวิธีการที่จะทำให้การศึกษาที่มีคุณภาพที่ดีกว่า อยากให้มันทำได้จากระดับต่ำถึงระดับสูง โดยไม่ต้องมีคุณภาพจากการสั่งซื้อที่ลดลงอาจจะไม่ได้อยู่ในที่มีคุณภาพสูง ต้องการระบบทั่วไปของที่มีคุณภาพสูงจะต้องมีนวัตกรรมพื้นฐานและทั่วถึง ฉันกลัวคุณทำครึ่งใจในปัจจุบันไม่ได้สำเนาทั้งหมด สำหรับตอนนี้เรา "babbles" การแก้ปัญหาของการตรวจสอบโปรแกรมตำรา (CT, SGK) เดอะ แต่ไม่มีการพูดคุยกับ CT SGK เพื่อแก้ CT เป็นหนึ่งในปัญหาที่เกิดขึ้นควรทบทวนวัตถุประสงค์การศึกษาของพวกเขาเราฝึกคนที่จะทำตั้งแต่ที่จะมี CT ใด ๆ การสร้างสิ่งที่รูปแบบที่มี CT ใหม่ SGK.
ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสในปัจจุบันหลายคนยังบิตประสาทก่อนที่จะทำเช่นเดียวกับ MOET CT SGK ชัดเจน.
ดังนั้นในการสร้างสรรค์นวัตกรรมที่รุนแรงจากล่างขึ้นบน ทำไมทำหรือพูดมากเกี่ยวกับเป้าหมายของแต่ละประเทศที่จะดูว่ายืนและต้องคนชอบ เช่นสิงคโปร์เป็นประเทศที่มีขนาดเล็กประชากรขนาดเล็ก ประเทศนี้มักจะดูแลคนที่จะตัดสินใจเรื่องของการศึกษา สิงคโปร์ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติและสภาพธรรมชาติไม่มีความจำเป็นที่อาศัยอยู่ส่วนใหญ่ในการแข่งขันในตลาดการขยายตลาดที่พวกเขาเปิดตัวสโลแกน: คิดแห่งชาติโรงเรียนและการศึกษาในการจับภาพ สถานการณ์ทั่วโลกบนพื้นฐานที่ว่าปรับปรุงการแข่งขัน ในเวลาเดียวกันพวกเขายังมีประเทศที่ต้องการของประเทศในเชิงลบน้อย สองปัจจัยมนุษย์และความคิดของมนุษย์จะทำให้พวกเขาทำความสะอาดด้วยตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่ง ผมบอกว่าปัญหานี้จะพูดแรกที่เราต้องมีเป้าหมาย หนึ่งในคนที่สิงคโปร์มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นเรียนรู้ด้วยตนเองความสามารถในการแข่งขัน ... ที่มีเป้าหมายที่พวกเขาจะไม่ต้องกลัวที่จะให้นักเรียนประเทศที่จะทำงานในต่างประเทศ.

ในประเทศเวียดนามเพื่อดูสิ่งที่โรงเรียน . ขณะนี้เรามีวิธีการฝึกอบรมที่อ่อนแอนักเรียนกำลังการผลิตที่เป็นนวัตกรรมใหม่ที่อ่อนแอขาดการคิดอย่างมีวิจารณญาณนักเรียนกล่าวว่าในหนังสือเล่มนี้ขาดทักษะชีวิต นักเรียนในเมืองเป็นที่ขาดหายไป ควรจะทำจากสามัญมหาวิทยาลัย ผมเตรียมที่จะไปเรียนที่วิทยาลัยสากลและตัดสินใจว่าจะบูรณาการไม่ได้เป็นมหาวิทยาลัยที่ไม่ธรรมดา มหาวิทยาลัยเป็นป้อมปราการที่จะพึ่งพาป้อมปราการนี้เพื่อบูรณาการ.
3 แต่ตอนนี้เราจะดำเนินการสร้างป้อมป้อมปราการหลายอย่างที่ลืมจัดให้ปืนดาดฟ้าเพื่อปกป้องพัฒนาที่สำคัญ ขณะนี้มีมากกว่า 400 ป้อม (มหาวิทยาลัย - PV) แต่กองกำลังบาง มหาวิทยาลัยหลายแห่ง แต่ไม่แข็งแรง ดังนั้นวิธีที่ควรมหาวิทยาลัยที่การฝึกอบรมของมืออาชีพที่มีอำนาจที่จะนำประเทศเพื่อบูรณาการ เงื่อนไขพื้นฐานที่สุดสำหรับการรวมจะไม่มีช่องว่างความรู้ ขณะนี้เราอยู่ในระดับต่ำเกินไปเมื่อเทียบกับโลก มหาวิทยาลัยจะต้องมีคุณภาพสูงมากอย่างน้อยโดยมหาวิทยาลัยชั้นนำในเอเชีย เพราะถ้าไม่ได้เราไม่ได้ฝึกอบรมทรัพยากรมนุษย์ที่สองคือเพื่อให้สามารถแลกเปลี่ยนความเท่าเทียมกันของมนุษย์ เราจะต้องมีความรู้ในการผลิตเพื่อขายหรือแลกเปลี่ยน ถ้าไม่มีใครพิจารณาเราจะบูรณาการเพียร์ ประการที่สามมหาวิทยาลัยต้องตระหนักว่าพวกเขามีภารกิจที่สำคัญ: ในฐานะปฐมนิเทศโรงเรียนมัธยมและตอนนี้สามัญมือมหาวิทยาลัยมุม ไม่ควรเปิดเกินไป