không thể che lấp được, bao nhiêu c

không thể che lấp được, bao nhiêu cô gái dù anh có vợ rồi vẫn si mê anh. Nhưng anh vẫn nhất kiến chung tình. Đêm đó là anh say… anh cảm thấy cần giải tỏa….
Không! Anh có thể bỏ cô y tá đó nhưng Linh giống như thuốc phiện, thử một lần rồi thành ra anh nghiện cái cảm giác đê mê đó. Linh không ràng buộc anh, ở bên Linh cũng không có những lời tra tấn của mẹ… Chỉ có điều chính anh cũng không biết là anh còn yêu vợ mình nữa không. Đôi khi anh nghĩ mình đã nhầm tình yêu và sự thương hại…
-Khuya thế này rồi anh vẫn phải đi à?
Cô ôm ngang hông anh, hít nhẹ mùi hương nam tính trên áo anh.
-Ừ! Có ca mổ gấp. Em ngủ đi!
-Áo anh có mùi thơm rất lạ…
ANh sững lại, là mùi nước hoa của Linh.
-Nhưng cũng rất đặc biệt. Hôm nào anh tặng em một lọ nhé! Em cũng thích mùi này.
Cô buông tay anh. Căn phòng nhỏ chỉ còn tiếng anh thay đồ rồi tiếng bước chân xa dần.
Linh đón anh ở ngay trước cổng, tặng anh một cái hôn nồng nàn đến nghẹt thở.
-Đừng Linh! Vợ anh còn ở trên kia.
Anh chỉ lên cửa sổ tầng hai, sở dĩ anh biết là vì cô luôn có thói quen nhìn ra cửa sổ mỗi khi anh đi làm.
Linh hơi nhìn lên, nhưng vẫn nhoẻn miệng cười.
-Lo gì! Vợ anh bị mù mà. Không thấy gì hết đâu.
Linh nói đúng,chuyện anh ngoại tình cả bệnh viện đều biết. Mẹ và em gái anh cũng lờ mờ đoán ra chỉ trừ cô là vẫn không hay biết gì.
Tiếng chuông điện thoại reo lên làm gián đoạn trận cuồng hoan.
-Kệ nó đi anh!
Nhưng tiếng chuông vẫn reo, một lần lại một lần nữa.
Anh với tay lên bàn,bên cạnh, Linh nũng nĩu hôn lên ngực anh.
-Alo..
-Đêm nay anh cũng phải trực à?
Giọng cô vang lên nhỏ nhẹ.
-Ừ! Em ngủ sớm đi.
Linh vẫn tiếp tục trêu đùa bằng cách vẽ những vòng tròn nhỏ lên bụng anh.
-Đêm nay… anh có thể không trực được không? Nhà không có người…em sợ.
Cô hơi ngập ngừng. Mẹ anh và em gái đi đám cưới người họ hàng xa, sáng mai mới về.
- Lịch của bệnh viện đã sắp xếp rồi… Em ngủ…
Anh chưa nói hết câu, Linh đã gạt phắt chiếc điện thoại qua một bên…
-Em yêu anh! Đêm nay,em sẽ ở trên..
Đêm đó trời mưa to tầm tã, tiếng sấm làm anh giật mình mở mắt. Bên cạnh, Linh vẫn đang ngủ. Anh lặng lặng mặc đồ quần áo trở về nhà.
Chiếc xe vừa mới đi được nửa đường thì điện thoại rung lên, trên màn hình là số từ bệnh viện. Một cảm giức không lành chợt ập đến khiến tay anh nhận điện thoại run run…
-Anh…Anh…Vợ anh… Chị nhà vừa được đưa vào phòng cấp cứu.
…
Trong bệnh viện lặng ngắt.
Anh thở hổn hển, phòng cấp cứu vẫn sáng đèn. Bên hàng ghế ngồi chờ là chị gái của cô. Sắc mặt trắng bệch vì lo lắng.
Anh còn chưa kịp hỏi gì thì chị dâu đã tát anh một cái như trời giáng…
-Không phải đêm nay anh trực ở đây sao? Sao bây giờ lại đầu tóc rũ rượi đến đây thế này?
-Cô ấy… cô ấy…
Người ở trong kia là vợ anh, chính là cái phòng bệnh nơi mà người ta đối mặt gần nhất với cái chết…
-Anh biết người mù như nó sống bằng gì không? Bằng trực giác, nó đâu phải đồ ngốc mà không biết anh ngoại tình. Một tháng trước, tôi dẫn nó đến trước cái khách sạn nơi anh dẫn cô ta vào. Anh biết nó nói gì không? Nó bảo may mà nó bị mù, nó không thấy gì hết nghĩa là không có chuyện gì… nghĩa là anh vẫn chỉ có mình nó.
Thêm một cái tát nữa… Mấy người trong bệnh viện nhìn ái ngại,viện trưởng cáo quý đạo mạo trong mắt họ vừa một lúc nhận hai cái tát từ một người phụ nữ. Bên tai anh ù ù… Cô đã biết hết rồi ư?
-Tôi đến nhà anh, mẹ anh và em gái anh xem nó còn chẳng bằng con chó nhà anh nuôi… Bạn bè cũng không có. Điện thoại nó chỉ có độc nhất hai số, một là anh, hai là tôi vậy mà lúc bị ngã đến chồng mình cũng không dám gọi.
Anh chắp tay lên cầu nguyện, trên mặt ươn ướt.
Một lúc sau, chị vợ đứng dậy, nói từng tiếng một…
-Em gái tôi sợ sấm… Chẳng lẽ anh không biết? Nó bị ngã từ trên lầu xuống, đầu chấn vào cái bể cá… Còn nữa…Nó…có mang được hai tháng rồi.
Phòng bệnh lành lạnh dù đã đóng kín hết các cửa sổ và kéo hết tất cả rèm lại. Cô nằm trên giường, môi tái nhợt…trong giấc mơ nước mắt tràn cả ra ngoài…
Đã bao lâu rồi anh không dám đối diện với cô như thế này. Lâu tới mức anh không còn nhớ rõ nụ cười của cô… Anh đã vô tâm tới mức không hề biết vợ mình mang thai. Cô gầy đi thật rồi, đường gân xanh trên mắt hiện lên khiến người ngoài nhìn vào không khỏi xót thương.
…
-Em đã xin anh hãy về nhà mà… đúng không? Giờ thì nó chết rồi. Nó chỉ mới được hai tháng tuổi.
Cô đưa đôi bàn tay lạnh ngặt, gầy xương xương chạm lên má anh, lên môi anh.
-Lâu lắm rồi anh không còn hôn em…
Những tiếng nấc nghẹn lên trên cổ họng anh. Đến lời xin lỗi anh cũng không còn đủ tư cách để nói với cô nữa…
-Anh đang khóc à. Còn gì để khóc nữa đâu… Anh không sai, là em sai. Anh không hối hận…cả đời này anh không hối hận khi lấy em…nhưng em hối hận rồi… Em hối hận vì lấy anh… Em buông tay…
Giọng cô nhẹ hết mức, tưởng như có thể tan vào không khí bất cứ lúc nào…
…
-Không ổn rồi! Cô ấy xuất hiện tình trạng kháng thuốc. Máu khó đông!
Hai ba bác sĩ lần nữa chạy vào.
-Tim ngừng đập! Kích điện lần một!
-Kích điện lần hai…
.
.
..
...đến đây thui mọi người chắc cũng biết đoạn kết của chuyện đúng hơm??

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ obscures สาวเท่าไร แต่เขาเป็นภรรยา และยัง รักเขา แต่เขายังคงสำหรับข้อคิดเห็นสาธารณะ คืนนั้นคุณพูดว่า...คุณรู้สึกต้องบรรเทา...ไม่! คุณสามารถปล่อยให้พยาบาลแต่ผีเช่นฝิ่น ลองครั้งเดียวและคุณกลายเป็นติดความรู้สึกว่า Dyke หลงใหล ผีไม่ผูกเขา ด้านจิตวิญญาณยังไม่ทรมานของแม่... สิ่งเดียวที่ฉันไม่รู้ว่า เขารักภรรยาของเขาได้ บางครั้งคุณคิดว่า คุณมีความถูกต้องรักและสงสาร-ดึกเช่นนี้ แล้วคุณยังต้องไปเธอทุกกอด uk สะโพกตามขวาง สูดดมกลิ่นผู้ชายเล็กน้อยบนเสื้อเชิ้ต-ใช่ มีพับการดำเนินงาน ผมไปนอน-คุณมีกลิ่นประหลาด ๆ ออสเตรีย...เขาสูง มีกลิ่นของวิญญาณ-แต่ที่พิเศษมาก เขาจะให้คุณขวด รักกลิ่นนี้เธอปล่อยมือเขา ขนาดเล็กมีห้องแต่งตัว และอังกฤษเพียงก้าวห่างกันค่อย ๆผีรับอยู่หน้าประตู บริจาคเขาจูบหลงใหลการหายใจไม่ออก-ไม่มีผี ภรรยาของเขายังคงอยู่ในนั้นคุณเพิ่งอัพหน้าต่างชั้นสอง ฉันรู้ว่าเนื่องจากเธอมักจะมีนิสัยมองออกหน้าต่างทุกครั้งที่คุณไปทำงานผีกำลังขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคง nhoẻn ปากยิ้ม-หล่อ ภรรยาของเขาเป็นคนตาบอด ไม่เห็นอะไรลินห์กล่าวว่า จริง ว่า คุณทุกคนรู้เรื่องโรงพยาบาล แม่และน้องสาวของเขายังสลัวเดาเพียงยกเว้นว่าเธอยังไม่รู้จักกันโทรศัพท์ระฆังรังขึ้นขัดจังหวะแรงเทศกาลแข่งขัน-ออกจากแต่เบลล์จะยังคง เสียง อีกครั้งด้วยมือของคุณบนโต๊ะ nĩu nũng จูบหน้าอกถัดจาก-Alo ...-คุณต้องยังอยู่คืนนี้เสียงของเธอรังเบา-ใช่ ฉันไปนอนก่อนหลิงยังคงหยอกล้อตลกรูปวาดวงกลมเล็ก ๆ โดยท้องขึ้น-คืนนี้...เขาอาจไม่ บ้านคนไม่...ฉันกลัวเธอลังเลเล็กน้อย แม่และน้องสาวของเขารับเช้าวันใหม่ งานแต่งงานของพวกเขา-ปฏิทินของโรงพยาบาลได้จัด นอน...ผมยังไม่ได้ฉันท์ มีอากาศ phắt โทรศัพท์ผ่านบุคคล...-ผมรักคุณ คืนนี้ ฉันจะอยู่บนคืนนั้นฝนกับวิวของผ้าอ้อม ฟ้า startled ฉันตื่น นอกจากนี้ ยังนอนหลับ เขาเงียบ ๆ แต่งตัวเงียบ ๆ เสื้อผ้ากลับบ้านรถเพิ่งไปลงครึ่งหนึ่ง แล้วโทรศัพท์รุ้ง บนหน้าจอเป็นเลขจากโรงพยาบาล Giức การรักษาก็น้ำท่วมเกิดจากมือของเขาได้รับโทรศัพท์ที่เรียกใช้ทำงาน...-Anh…Anh…Vợ anh… Chị nhà vừa được đưa vào phòng cấp cứu.…Trong bệnh viện lặng ngắt.Anh thở hổn hển, phòng cấp cứu vẫn sáng đèn. Bên hàng ghế ngồi chờ là chị gái của cô. Sắc mặt trắng bệch vì lo lắng.Anh còn chưa kịp hỏi gì thì chị dâu đã tát anh một cái như trời giáng…-Không phải đêm nay anh trực ở đây sao? Sao bây giờ lại đầu tóc rũ rượi đến đây thế này?-Cô ấy… cô ấy…Người ở trong kia là vợ anh, chính là cái phòng bệnh nơi mà người ta đối mặt gần nhất với cái chết…-Anh biết người mù như nó sống bằng gì không? Bằng trực giác, nó đâu phải đồ ngốc mà không biết anh ngoại tình. Một tháng trước, tôi dẫn nó đến trước cái khách sạn nơi anh dẫn cô ta vào. Anh biết nó nói gì không? Nó bảo may mà nó bị mù, nó không thấy gì hết nghĩa là không có chuyện gì… nghĩa là anh vẫn chỉ có mình nó.Thêm một cái tát nữa… Mấy người trong bệnh viện nhìn ái ngại,viện trưởng cáo quý đạo mạo trong mắt họ vừa một lúc nhận hai cái tát từ một người phụ nữ. Bên tai anh ù ù… Cô đã biết hết rồi ư?-ผมมาบ้านเขา แม่ และน้องสาวของเขาเขาดู โดยลูกสุนัขที่บ้านเลี้ยงไม่ คุณไม่มีเพื่อน โทรศัพท์มีหมายเลขเฉพาะสอง หนึ่งคืออังกฤษ สองคือไม่เรียกกล้าฉันที่ลดลงไปเขาจึงปะติดปะต่อกันมือขึ้นสวดมนต์ ươn เปียกในภายหลัง เธอได้ขึ้น ภรรยาของเขากล่าวว่า ครั้ง...-น้องจะกลัวฟ้าร้อง... คุณไม่ทราบ มันตก จากชั้นบน และ ลง บาดเจ็บที่ศีรษะที่ยั่งยืนในปลา เพิ่มเติม... ที่นี่...ได้มาสองเดือนที่แล้วแม้ มีการป้องกันเย็นถูกปิดผนึกปิดหน้าต่างและดึงปิดผ้าม่านทั้งหมดอีกครั้ง เธออยู่บนเตียง ซีดริมฝีปาก...ในความฝันของฉันน้ำตาหกออกมานานเท่าใดไม่เขากล้าไม่หันหน้าเธอแบบนี้ นาน ไปยังจุดที่ เขาอาจไม่จดจำรอยยิ้มของเธอ... ในระดับไม่รู้ว่า ภรรยาของเขา เธอแล้วไปยัน เขียวหลอดเลือดดำแสดงตาขึ้นสาเหตุที่คนภายนอกมองไม่ใช่จากความเมตตา…-ขอให้คุณโปรดไปบ้าน...ขวา ตอนนี้ ก็ตาย เท่านั้นแล้วสองเดือนเธอก็มือเย็นรุนแรง กระดูกบางสัมผัสได้ถึงแก้ม ริมฝีปากขึ้น-คุณไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับคุณ...ขั้นตอนต่อไปของโช้คอัพในคอ การขอโทษเขายังไม่มีการพูดกับเธออีกครั้ง-คุณใจร้องไห้ไม่เหลืออะไรจะร้องไห้อีกต่อไป... คุณจะไม่ผิด คุณไม่ถูกต้อง ฉันไม่เสียใจนี้ทุกชีวิตของฉัน...ฉันไม่เสียใจเมื่อ em รับ...แต่เสียใจมัน เสียใจการ ผมให้ไป...เสียงของเธอเป็นแสง สามารถละลายในอากาศตลอดเวลา…-ผิด เธอปรากฏสถานะทน เลือดยากตะวันออกสองสามแพทย์อีกวิ่งเข้าไปใน-หัวใจหยุดเต้น คลิครั้งเซลล์-ไฟฟ้ามีสองไฟล์..........ไปที่นี่คนรู้แน่นอนว่าบทสรุปของเรื่องราว hơm ขวา??

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โฆษณาทดแทนไม่สามารถหลายวิธีที่สาว ๆ แม้เขาจะแต่งงานแล้วและเขาก็ยังคงไม่รู้ แต่เขายังคงเป็นสถานการณ์ที่พบมากที่สุด คืนนั้นเขาเมา ... เขารู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องกวาดล้าง ....
No! เขาสามารถให้พยาบาล แต่วิญญาณเป็นเหมือนฝิ่นพยายามมันเมื่อเข้าสู่ความรู้สึกว่าเขาติดยาเสพติดที่จะรักมัน วิญญาณไม่ผูกมัดตัวเขาในพระวิญญาณมิได้คำพูดของแม่ทรมาน ... มันเป็นเพียงแค่ว่าตัวเขาเองไม่ทราบว่าเขายังรักภรรยาของเขาอีกต่อไป บางครั้งเขาคิดว่าเขาเป็นความรักที่เข้าใจผิดและสงสาร ...
-Khuya นี้แล้วเขายังคงต้องไปไหม
เธอกอดสะโพกของเขาสูดดมกลิ่นหอมของผู้ชายเล็กน้อยในเสื้อผ้าของฉัน.
-Yeah! มีการดำเนินการพับ ฉันนอนหลับ!
แจ็คเก็ตเขามีกลิ่นแปลก ๆ ...
Anh แช่แข็ง, น้ำหอมของพระวิญญาณ. the
-But นอกจากนี้ที่พิเศษมาก วันนี้คุณให้ฉันขวด ๆ ครับ! ผมชอบกลิ่น.
เธอปล่อยให้ไปจากมือของเขา ห้องเล็กแต่งเนื้อภาษาอังกฤษเท่านั้นแล้วรอยเท้าจางหายไป.
วิญญาณที่ประตูที่จะต้อนรับเขาในให้เขาจูบที่จะหายใจไม่ออก.
ต้องทำวิญญาณ! ภรรยาของเขาถูกที่อื่น ๆ .
เขาชี้ขึ้นไปที่หน้าต่างชั้นสองเขาบอกว่าเหตุผลเป็นเพราะเธอมักจะมีนิสัยของการมองออกไปนอกหน้าต่างทุกครั้งที่คุณไปทำงานได้.
วิญญาณเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคงยิ้ม.
อะไร -Lo ! ภรรยาของเขาเป็นคนตาบอด ที่ไม่เห็นอะไร.
พ่อที่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องที่เขารู้ว่าทั้งโรงพยาบาล แม่และน้องสาวของเขายังเดารางยกเว้นเธอก็ยังไม่รู้.
ระฆังดังรบกวนโทรศัพท์พายุเฮอริเคนเทศกาล.
-Next มันออกเขา!
แต่ก็ยังคงกดกริ่งอีกครั้งหนึ่งครั้ง อีกครั้ง.
คุณเอื้อมมือออกไปยังตารางนอกจากประคบประหงม Linh จูบหน้าอกของเขา.
-Alo ..
ตอนนี้เขายังต้องเบาะสดที่คุณ?
เสียงของเธอดังออกมาเบา ๆ .
-Yeah! ผมไปนอน แต่หัวค่ำ.
วิญญาณยังคงหยอกล้อโดยการวาดวงกลมขนาดเล็กในท้องของเขา.
เบาะนี้ ... เขาอาจจะไม่ได้มีชีวิตอยู่หรือไม่ บ้านไม่ ... ฉันกลัว.
เธอลังเล แม่และน้องสาวของเขาไปงานแต่งงานของญาติห่าง ๆ ของเช้าวันพรุ่งนี้ใหม่.
- ปฏิทินของโรงพยาบาลได้จัดให้มัน ... ฉันนอนหลับ ...
เขาไม่ได้จบประโยควิญญาณมีอากาศโทรศัพท์อย่างรวดเร็วไปที่ด้านข้าง ...
-Em รักคุณ! คืนนี้ฉันจะอยู่บน ..
มีฝนตกหนักคืนเทฟ้าร้องตกใจเขาเปิดตาของเขา นอกจากนี้วิญญาณยังคงนอนหลับ เขาแต่งตัวเสื้อผ้ากลับบ้านอย่างเงียบ ๆ .
รถเพิ่งไปครึ่งทางขึ้นโทรศัพท์สั่นบนหน้าจอเป็นจำนวนจากโรงพยาบาล ความรู้สึกจู่ ๆ ก็หลงสาหัสบอกว่าเขาได้รับโทรศัพท์มือสั่น ...
นี่คุณ ... เขา ... ภรรยาของเขา ... เธอได้รับเพียงแค่ใส่ลงไปในห้องฉุกเฉิน.
...
ในความเงียบขัดจังหวะโรงพยาบาล.
เขาอ้าปากค้างที่ห้องฉุกเฉิน ยังคงสว่าง ภายในที่นั่งห้องอาหารรอน้องสาวของเธอ สีหน้าซีดด้วยความเป็นห่วง.
เขาแทบจะไม่ได้อะไรน้องสาวในกฎหมายได้ถามเขาตบเหมือนสวรรค์ ...
คืนนี้ -Not เขาอาศัยอยู่ที่นี่? ทำไมตอนนี้ผมแขวนลงไปที่นี่?
-She ... เธอ ...
อื่น ๆ ที่อยู่ในภรรยาของเขาเป็นสถานที่ที่หนึ่งใบหน้าวอร์ดที่อยู่ใกล้ความตาย ...
นี่คุณรู้ว่าคนตาบอด ในขณะที่มันอาศัยอยู่มาจากอะไร? สังหรณ์ใจก็ไม่ได้เรื่องโง่โดยไม่ทราบว่าเขา เดือนที่ผ่านมาผมเอามันไปด้านหน้าของโรงแรมที่เขาพาเธอเข้าไปใน คุณจะรู้ว่าสิ่งที่กล่าว? มันแน่ใจว่าเย็บตาบอดก็ไม่ได้เห็นอะไรหมายถึงอะไร ... ความหมายมันก็เป็นเพียงของเขา.
เพิ่มตบอีกครั้ง ... คนที่อยู่ในโรงพยาบาลมองกลัวศาสนาอธิการปรากฏตัวรายไตรมาส ในสายตาของพวกเขาที่รับสัญญาณมีสองตบจากผู้หญิงคนหนึ่ง Humming ในหูของเขา ... เธอรู้ทุกอย่างแล้ว?
-I ที่บ้านของเขาแม่ของเขาและน้องสาวของเขาไม่ได้เห็นมันนำไปใช้โดยสุนัขบ้าน ... เพื่อนและครอบครัว โทรศัพท์มันไม่ซ้ำกันเพียงสองหมายเลขหนึ่งคือเขาเพื่อที่ว่าเมื่อทั้งสองคือว่าผมเดินลงไปที่สามีของเธอไม่กล้าโทร.
เขากุมมือของเขาในการสวดมนต์บนพื้นผิวที่เปียก.
ในขณะที่ต่อมาเธอก็ลุกขึ้นภรรยา กล่าวว่าคำต่อคำ ...
ฉันกลัวฟ้าร้องสาว -Em ... ไม่คุณรู้หรือไม่? มันเดินลงมาจากชั้นบนบาดเจ็บที่ศีรษะในถังปลา ... นอกจากนี้ ... มัน ... เป็นเวลาสองเดือนที่ตั้งครรภ์.
การป้องกันเป็นเย็นแม้จะมีหน้าต่างทุกบานปิดและดึงผ้าม่านทั้งหมด เธอนอนอยู่บนเตียงริมฝีปากซีด ... ในความฝันของฉันทั้งหมดน้ำตาออก ...
นานแค่ไหนที่ได้เขาไม่กล้าใบหน้าของเธอเช่นนี้ มานานแล้วว่าเขาจำไม่ได้ว่ารอยยิ้มของเธอ ... เขาไม่แยแสกับจุดไม่ทราบว่าภรรยาของเขาตั้งครรภ์ บางแน่นอนเส้นเลือดสีเขียวของเธอในตาทำให้คนแสดงขึ้นนอกมองในไม่เมตตา.
...
-Em ถามเขาไปที่บ้านว่า ... ใช่มั้ย? ตอนนี้มันตาย มันเป็นเพียงอายุแค่สองเดือน.
เธอแสดงให้เห็นว่ามือของเธอมีความเย็นกระดูกบางสัมผัสแก้มของเขาริมฝีปากของเขา.
หลบเลี่ยงที่ผ่านมาหรือไม่ฉันไม่จูบคุณ ...
สำลักขึ้นไปบนลำคอของเขา คำขอโทษของเขาไม่ได้อยู่ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะพูดกับเธออีกต่อไป ...
ได้คุณจะร้องไห้ ไม่มีอะไรที่จะร้องไห้อีกต่อไป ... เขาเป็นคนที่ไม่ผิดผมผิด ... เขาไม่เสียใจชีวิตนี้ฉันไม่เสียใจที่จะพาคุณ ... แต่แล้วฉันเสียใจ ... ฉันเสียใจที่จะพาคุณ ... ฉันปล่อยให้ไป ...
เสียงของเธอเป็นความสว่างมากที่สุดเท่าที่เกือบจะละลายไปในอากาศตลอดเวลา อะไร ...
...
โอเคไม่มี! เธอปรากฏตัวต้านทานยาเสพติด ฮีโมฟีเลีย!
สองหรือสามหมออีกครั้งวิ่งเข้ามา.
-Find เต้นหยุด! ขนาดครั้งอิเล็กทริก!
แจ็คเป็นพลังที่สอง ...
.
.
..
... มาที่นี่แน่ใจ thui ทุกคนรู้เกี่ยวกับการสิ้นสุดของวันที่ ??